O książce: rok / Kora rozsypała się w różnych kierunkach. Tyren od pół godziny gorączkowo bił pięściami w pień, ale silne drzewo nawet nie myślało o poddaniu się. Darkie siedział na powalonym drzewie w pobliżu i obserwował proces. „Dlaczego nie mogę tego złamać?!” – Tyren przestał machać pięściami, żeby trochę złapać oddech. Miejsce, w które uderzył, było całkowicie pokryte jego krwią, a jego kostki zamieniły się w ciemną, krwawą plamę. Im wolniejszy był jego puls, tym silniejszy ból z uszkodzonych kończyn był przenoszony do mózgu.